بنام خدای بزرگ

شهریور سال گذشته به دانشگاه تربیت معلم آذربایجان برای سی و هفتمین کنفرانس ریاضی رفته بودیم که بخاطر اینکه پروفسور هشترودی نیز تبریزی است این کنفرانس یادواره ایشان نیز بود، اگر چه استانداری آذربایجان بخاطر گرایشات ملی و مذهبی پروفسور هشترودی کلیه حمایت هایش را از کنفرانس دریغ  کرده بود و بخاطر نبود بودجه پذیرایی اصلا مناسب نبود و مثلا یک کباب کوچک و کمتر از یک کفگیر برنج را برای ناهار می دادند، اما در جلسه ای که به یاد هشترودی برگزار شد دکتر امید علی کرمزاده که از ریاضی دانان بنام  و از شاگردان زبده هشترودی است در پشت تریبون قرار گرفت و نقل به مضمون چنین گفت:
" هشترودی در علم ریاضی غول بود و واقعا غول بود اما این غول کوچک شد و کوچک شد تا ما توانستیم بر شانه های او  سوار شویم و با بلند شدنش، توانستیم از آن بالا زیبایی های ریاضی را ببینیم او می توانست در خارج  بماند که بهترین شاگرد کارتان بود اما به ایران برگشت و  خودش را فدای مملکت و ریاضی این مملکت کرد.... بهترین کلمه برای هشترودی این است که او شهید علم ریاضی بود"
 این از بالا دیدن جهان آن هم با تلاش خویش یا دیگران  که در نوشته آقای دکتر مهاجرانی  در شرق امروز چاپ شده گفته های  دکتر امید علی  کرمزاده را یک بار دیگر که با چشمی اشکبار بیان شد در دلم زنده کرد. کرمزاده را نیز خیلی دوست دارم و از بذله گویی اش خیلی خوشم می آید در کنفرانس اهواز شاید در اختتامیه بیش از 20 جوک جدید برایمان تعریف کرد که من در آن روز از فرط خنده فکم درد گرفته بود. جدیدا کتابی در باره زندگی آقای دکتر هشترودی به دستم رسیده است که نوشته آقای سودبخش است و خواندنش را به همه توصیه می کنم.
یا حق